اثرات بار تمرینی بر برخی از نیم رخ های هورمونی، خون شناسی و بیوشیمیایی مردان دوچرخه سوار

نیم رخ خون شناسی دوچرخه سواران بر پایه حجم/تکرار/شدت تمرین در نوسان است. تحقیق حاضر به آزمایش اثرات بار تمرینی بر نیمرخ هورمونی، خون شناسی و بیوشیمیایی مرتبط با بیش تمرینی دوچرخه سواران می پردازد. دوازده دوچرخه سوار مرد داوطلب شدند تا در این تحقیق شرکت کنند. شرکت کنندگان یک برنامه تمرینی سیستماتیک را انجام دادند که به ۴ مرحله شامل مرحله ۱ (۵۶۰ کیلومتر، تمرین هوازی تداومی)، مرحله ۲ (۶۸۰ کیلومتر، تمرین هوازی تداومی)، مرحله ۳ (۷۲۰ کیلومتر، تمرین هوازی و غیرهوازی فاصله ای)، و مرحله ۴ (۵۶۰ کیلومتر، تمرین هوازی تداومی) تقسیم شد. نمونه گیری خونی در پایان هر مرحله جمع آوری گردید. سطح هموگلوبین دوچرخه سواران طی چرخه تمرین افزایش یافت، در حالی که سطح آهن تا فاز ۳ افزایش یافت و در فاز ۴ در نتیجه تغییر در تمرین کاهش یافت. سطح هموگلوبین طی مرحله 4 بالا بود و این به دلیل حجم/تکرار پایین تمرین داده شده به دوچرخه سواران در مرحله پایانی بود. سطح ظرفیت ملزوم آهن تام (tibc) طی مرحله رقابتی افزایش یافت و این به دلیل حجم/شدت بالا طی مرحله ۳ بود. کاهش فریتین طی مرحله ۲ ادامه دار بود بطوریکه با یک افزایش ۲۱% در حجم تمرین پس از مرحله ۱ همراه بود. بالاترین شدت، حجم و تکرار تمرین در مرحله ۳ با افزایش زیاد در سطوح کراتین فسفوکیناز (cpk)، لاکتات دهیدروژناز (ldh) و کورتیزول همراه و با کاهش معنادار تستوسترون حاکی از وضعیت بیش تمرینی بود. از این رو، این مارکرهای هورمونی، خون شناسی و بیوشیمیایی در نظارت بار تمرینی ورزشکار مهمند بطوریکه با شدت، تکرار و حجم تمرین داده شده به دوچرخه سوار تغییر می کنند.